انتشار آلبوم دوستم بدار با خوانندگي علي نظري

رازميان ، رودبار الموت ديلمي

کارندچال ، رودبار الموت

چندي پيش در خبرگزاري ها خبري منتشر شده بود به نقل از يکي از مسئولين صنعت و معدن و تجارت مبني بر اين که "کارخانه سيمان ديلمان هيچ گونه آلودگي محيط زيستي براي آن منطقه ايجاد نمي کند". شايد اين مسئول گمان مي کند با ذکر هر جمله اميدوار کننده اي شنوندگان مي بايست بدون هيچ منطقي پذيراي حرفش باشند. اما برادر عزيز شايد يادآوري چند نکته کوتاه در اين متن براي شما و ساير همفکرانتان مفيد و مناسب باشد.

علم واچيني (شيلان كشي) در روستاي ديلمي نشين انبوه عمارلوي رودبار

گاهشماري باستاني ديلمي، از دوران کهن تا زمان انتخاب يک روز کبيسه با نام ويشک (vishak) و نگه داشتن آن، گاه‌شمار مورد استفاده مردم و حاکمان اين منطقه بوده و سالي «گردان» محسوب مي‌شد. يعني آغاز سال آن که در ابتداي اعتدال بهاري قرار داشت، در هر 1315068/4 سال، يک روز از مبداء (اعتدال بهاري) فاصله مي‌گرفت. اين چرخش تا 929 سال ادامه داشت و سرِ سال، 225 روز از مبداء فاصله گرفت و به نيمه تابستان و زمان خرمن و برداشت فراورده‌هاي کشاورزي و دامي رسيد.

ساحل، در اغلب نقاط با فاصله و شيبي کوتاه از جلگه به جبال و ارتفاعات ميرسد. نقاط ساحلي حوزه قدرتهاي قومي رويانيان و تپوريان (طبريها) در شرق و قوم گيل در غرب ميباشد. سهم ديلميان مرتفعترين نقاط جبال البرز است که در نقطه سقوط ارتفاع در جنوب البرز به دشت تهران منتهي مي گردد و از شرقي ترين نواحي کوهستاني به غربي ترين نقطه درياي کاسپين امتداد مي يابد. در نقشه به اين موضوع برخورد مي شود که گستره دامنه نفوذ هر يك از گويش ها از نقطه فاصل مرزي جغرافياي قومي، عمقي به حدود 15کيلومتر را در بر ميگيرد. نکته مهم تاکيدي است که بر قرابت گويش سمناني با زبان کاسپي هاب بدون کر زمان مي شود. اين منطقه جغرافيايي پيش از حضور اقوام سه گانه آريايي پارس، ماد، پارت محل استقرار قوم سکايي آريايي (آمرديان) به شمار مي آمده و ديلميان و گروههايي از قوم گيل از بازماندگان آنها به شمار مي آيند.

روستاي کشرود، رودبار الموت ديلمي

 برداشت خرمالو در منطقه رودبار الموت 

آن موقع ها سالي يکبار را به زحمت مي آمديم. اما زلزله که آمد ديگر طاقتي براي مادر نبود. سفر اول بعد زلزله را يادم است. از کنار سد خالي گذشتيم. سد سپيدرود را تا آنروز اينگونه نديده بودم او هم غريب بود. کنار جاده جز خرابه و آوار هيچ نبود. نه شهري و نه آبادي اي. تل آوارها هنوز در ذهنم مانده اند و منظره شهر بي دفاع. شهري که دگر شهر نبود. عزاخانه اي بود به وسعت يک شهر. ديلمستان هم دگر آن سرزمين هميشگي نبود. عزاخانه اي بود به وسعت يک سرزمين...

روستاي سادات کلايه در پنجمين روز بهار، رودبار الموت ديلمي

او در سال 522 هجري قمري در خانواده‌اي ديلمي الاصل در فسا بدنيا آمد. اين عارف و دانشمند سده? ششم و هفتم و از سرسلسلة روزبهانيان بوده و ديلميان مقيم فارس بوده‌اند و چون در فسا به بَقل (سبزي و تره بار) فروشي اشتغال داشت ملقب به «شيخ روزبهان بقلي» بود. در مکتب به آموختن قرآن پرداخت و در محضر دانشمندان عصر به فراگرفتن علوم متداول مشغول شد. از همان اوان زندگي تمايلات عرفاني داشت تا اينکه در 25 سالگي از خلق بريد و در کوههاي اطراف شيراز به عبادت و رياضت پرداخت و حافظ قرآن شد و نزد نخستين مرشد خود، شيخ جمال الدين فسايي رفت ديگر اساتيد او عبارت بودند از:

بند ملاتي روستاي يَوِج، رودبار الموت

حال و هواي خرداد بره سر و اطرافش

روستاي شاه شهيدان درفاصله 12 كيلومتري مركزبخش خورگام(بره سر) 60كيلومتري مركز شهرستان (رودبار ) واقع گرديده است .اين روستا ازشمال وشرق به يخش ديلمان ازجنوب به مراتع سرسبز واز غرب به صخره بلند وزيباي اسپهبدان ختم مي شود.گويش مردمان روستا ديلمي مي باشد .