زيرکي عضدالدوله ديلمي در برابر قاضي ناجوانمرد

كوچه باغ هاي محله ديلمي نشين كن، تهران

شهر بره سر، كوه درفك و روستاهاي پشتكلا، گوفل، چهيش و سيبن در يك قاب، خورگام گيلان

درياچه وي يستان، بره سر خورگام گيلان

روستاي رياب، اشکورات

پاييز سحرانگيز سلانسر رستم آباد رودبار زيتون، استان گيلان

سيگارود_سيکارود:سِکارود=رودسکا.روستاي سيگاروديکي ديگر از کهن جاهاي بازمانده اين طائفه نيرومند مي تواند باشد،سکاها چندين هزار سال پيش سيگِستان=سيستان را بوجود آورده اند که رستم سگزي پهلوان نامي ايران از آن جا برخاسته است و ازطائفه ي سکاها مي باشد.(توجه شود سيا دشت و اشکلک و اشکيت و اسکتگو و برخي ديگر نام جاهاي شرق گيلان و غرب مازندران کنوني مي تواند يادگار سکاها باشد).

درخت آمرودي که از بچگي دوستش داشتم و دارم 

خدا بر عمرش بيفزايد

پاييز جاده ي داماش به جيرنده، بخش عمارلوي شهرستان رودبار  زيتون 

دير آمديد و البته بدموقع ... 

آسفالت جاده هاي اشکور {شوک به زياز} در يک روز سرد پاييزي 

بولوش: تمشک، اصلاً بوروش بوده است که ميوه ي بور را بوروش (=بولوش) گويند، در زبان ديلمي بوته ي خاردار و خزنده ي ميوه ي تمشک را بور مي نامند که در زبان گيلکي گمار(گومار) ناميده مي شود، ولي گيل ها تمشک را وَلَش گويند که ساده شده ي همان بولوش يا بوروش ديلمي ست، دقت گردد که خود کلمه تمشک که در پارسي استفاده مي شود از لغت تموش که در گالش هاي ديلمي متداول مي باشد برداشته شده و وجه تسميه روستاي درتموش شهرستان أملش هم از همين لغت پيروي مي کند. درلغت نامه ناظم الاطباء يا فرهنگ نفيسي نوشته شده: «تموش: بزبان مردم ديلم خار جنگلي متبرک است.»حکيم محمد مؤمن ديلمي تنکابني در کتاب تحفة المؤمنين نوشته «تموش:اسم ديلمي عليق است...»

تصاويري از شهر ديلمي زبان جيرنده، مركز بخش عمارلوي رودبار زيتون

تصوير پاييزي زيبا از لوشان، شهر آفتاب گيلان 

پژوهشهاي ريشه و تبارشناسي همچنين اثبات مي کنند که گويشهاي کنوني از باکو تا خلخال و سمنان، همگي از يک زبان يکسان نشات گرفته است. به بيان ديگر، زبان باستاني مردم آذربايجان، زباني بوده است که در دوران مادها در ايران استفاده مي شده است (1)

نمايي زيبا از اشكورات ديلمي