در قديم شيراز داراي 6 دروازه بوده که در حال حاضر تنها دروازه قرآن باقي مانده است اما مردم شيراز هنوز به محل دروازه‌هاي قديمي اشاره مي‌کنند؛ دروازه قرآن، دروازه اصفهان، دروازه سعدي، دروازه قصابخانه، دروازه کازرون، دروازه شاه داعي الي‌اله. 

دروازه قرآن يکي از دروازه‌هاي به جاي مانده از دوره‌هاي قديم در شيراز است که امروزه به عنوان يکي از آثار تاريخي اين شهر به حساب مي‌آيد.

در مدخل تنگ الله اکبر با دروازه‌اي که به دروازه قرآن معروف شده و  به دستور عضدالدوله ديلمي ساخته شده است. وجه تسميه آن به دليل قرآني است که به دستور امير در آن گذاشته شده بود تا مسافرين به سلامت از زير آن عبور کنند. اين طاق به مرور زمان خراب شد تا اينکه در زمان کريم خان زند از نو ساخته شد و قرآن معروف به « هفده مني» که منسوب به خط سلطان ابراهيم نوه شاهرخ تيموري در اطاقک بالاي آن گذاشته شد.

قرآن مذکور در حال حاضر در موزه پارس شيراز نگهداري مي‌شود. اين دروازه در سال 1315 شمسي با ديناميت ويران شد اما  بار ديگر با بلندنظري يکي از بازرگانان معروف شيراز به نام «حسين ايگار» در سال 1328 شمسي تجديد بنا شد. در اتاقک‌هاي کناري اين بنا ايگار و همسرش دفن شدند.

اين بنا در سال 75 باشماره 1800 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده است. دروازه قرآن در شمال شرقي شهر شيراز در تنگ الله اکبر ميان کوه چهل مقام و کوه باباکوهي قرار دارد و در واقع در خروجي شيراز به سمت شهر مرودشت واقع شده است.

اين بناي تاريخي در کنار فلکه طاووسيه شيراز قرار دارد. در فاصله کمتر از ده متري اين دروازه مقبره خواجوي  کرماني، با فاصله کمتر از پانصد متري باغ جهان نما و همچنين فاصله کمتر از هزار متري مقبره شاعر نامدار پارسي زبان حافظ شيرازي قرار دارد.