|
ديلمي رودباري
دنيا اب ببرده
مه قلي خواب ببرده
افتاو برومه گل گلي
پاباش ديه کوتي قلي
پاباش اخع چندي خوسي
ديلمي نديام هته لسي
همش ته را شيت اکني
لحاف ته ديم پر دشاني
کله ته شن ببع کودي
زردگوش کوتي قلي
ته همسرامالون همع
داز به کمر لافند به کول
بشييان جنگل هيمه ره
توايجه خوته اي
خونه برپا ببي مره
چه خاکا مه سر دگيروم
دنيا اب ببرده
مه قلي خواب ببرده
برگردان به پارسي
گل افتاب در امد
بلندشوپسرم قلي
چقدر. مي خوابي؟
من پسرديلمي نديدم تنبل وبي حال باشه
چقدر خودت را لوس مي کني
سروصورتت را با لحاف مي پوشاني
سرت شده عين کدو
پسر حرف نشنو قلي
هم سن وسال هاي تو
داز به کمر بستن وطناب به دوش
رفتن جنگل پي هيزم
تو اينجا خوابيدي
مواظب خونه باشي
واي چه خاکي. بسرم بريزم
دنيا را اب برده
قلي منو خواب برده
|